De klapper van de maand april gaat ongetwijfeld de nieuwe CD van de 77 jarige Ramblin’ Jack Elliott worden. Hij geniet al jaren respect van uiteenlopende muzikale vrienden (zoals o.a. Tom Waits, the Red Hot Chili Pepers, Lucinda Williams en Bob Dylan) en komt nu 2 jaar na zijn I Stand Alone met A Stranger Here. Productionele support was deze keer in handen van de multi-getalenteerde Joe Henry (Bettye La Vette, Solomon Burke, Costello & Toussaint). Het lijkt of Henry zijn eigen carrière voorlopig op een hold heeft gezet. Het resultaat wat met A Stranger Here wordt neergezet getuigt werkelijk van eenzame klasse. Gezamenlijk hebben ze songs uit de Amerikaanse crisis periode bij de lurven genomen en in een technisch perfect jasje gestopt. Zelden zulke mooie, en tevens aangrijpende countryfolk/blues songs gehoord.

Fantastisch ook dat anderen het potentieel van deze man hebben onderkend, en de gelegenheid hebben geboden hem van hun support te voorzien. Net als bij Johnny Cash die (volgens mijn bescheiden opinie) in zijn nadagen zijn meeste basale producten leven inblies, zo valt momenteel Ramblin’ Jack Elliott met zijn neus in de boter. Uiteraard vlak ik allerminst de eigen verdienste uit van deze zeer sympathieke heer, maar de productionele vormgeving die hier wordt toegepast is zo ontzettend eigentijds dat ik gerust van een bescheiden sensatie durf te spreken. De interpretaties van deze traditionals zijn wonderschoon, en gedaan met zoveel respect dat je zou kunnen spreken van een historisch document. Ramblin’ Jack Elliott had zichzelf al een voetnoot verworven in de Amerikaanse geschiedenis (Pak zijn Wikipedia er maar eens bij!), en hij laat andermaal horen waarom hij dit respect dubbel en dwars waard is. Aanvankelijk had ik me voorgenomen een recensie te schrijven over een Canadese
singer songwriter, echter deze plaat van Elliott kwam langs zeilen, en nam het initiatief compleet over.

Mijn euforie komt mede voort uit mijn liefde voor dit genre, en dan vooral dit vooroorlogse repertoire. Daarnaast heb ik Henry nog niet kunnen betrappen op saaie of gekunstelde producties, terwijl dit wel eens de voorlopige kroon op zijn werk zou kunnen zijn. Authentiek en immens avontuurlijk, er wordt letterlijk gespeelt met de muziek. Historische invloeden laten zich duidelijk gelden, de goede luisteraar zal Cubaanse en Mexicaanse aanwezigheid proeven in deze Amerikaanse counry blues. Met A Stranger Here wordt de geest van Woody Guthrie technisch compleet gereannimeerd. En wie anders dan Elliott valt deze eer te beurt? Hij heeft deze icoon uiteindelijk persoonlijk gekend. Helaas kan ik niet anders dan u te wijzen op deze obligate aankoop, en dat nog wel tijdens onze eigen crisis. Deze onzekere tijden hebben machtig mooie muziek opgeleverd. Op zich toch een geruststellende gedachte voor de toekomst.